Mike Carey - Pandora

Tytuł: Pandora

Autor: Mike Carey

Wydawnictwo Otwarte

Ilość stron: 416

Data wydania: czerwiec 2016

Postapokaliptyczna ziemia, szalejący pasożyt, grupa naukowców i mała dziewczynka.

Harmonia została zaburzona, ziemia napęczniała złem, a po jej powierzchni poza grupą kilkudziesięciu osób przechadzały się jedynie istoty przypominające kiedyś ludzką rasę, których mózgi zostały splądrowane i doszczętnie skonsumowane przez szalejący wirus. W środku skażonej ziemi odnaleźć jednak można trochę pozytywnej energii i ciepła. Grupa naukowców, którzy pracowali niegdyś w bazie badawczej naruszonej przez Głodnych, zmuszona była wybrać się w samotną ucieczkę z dala od zdobytej twierdzy. Wśród ludzi znajdował się obiekt badawczy, okrzyknięty w celach orientacyjnych obiektem numer jeden. Przedmiotem zarówno fascynacji jak i grozy była Melanie – mała dziewczynka, niezwykle inteligentna i sprytna. Jej inspiracją była mitologiczna Pandora, której poczynania ją pasjonowały. Melanie pamięta tylko świat w swojej chłodnej celi. Pamięta bazę, lekcje z ukochaną Helen, która była w jej marzeniach jej mentorem, można rzec, pełniła rolę matki. Naukowcy i pracownicy traktowali ją przedmiotowo, nie przywiązując wagi do faktu, iż mają przed sobą małe dziecko. Nagle świat stanął przed nią otworem, ale czy zdołała skorzystać z możliwości jego poznania?

Losy wszystkich przedstawionych bohaterów splotły się w ciekawą historię nieustającej wędrówki. Sięgając po książkę warto zadać sobie szereg pytań. Niełatwo wyobrazić sobie świat, w którym już nic nie jest pewne, gdzie nie ma miejsca na ukrywanie się i ucieczkę, gdyż w każdym miejscu na ziemi można zginąć lub co gorsze zostać zainfekowanym.

Powieść, według zapisu na okładce, została okrzyknięta wstrząsającym i poruszającym thrillerem. W mojej opinii zostało to przerysowane. Owszem, historia jest w pewnym sensie oryginalna i może wywołać wzruszenie, a nawet budzić odrazę, ale w porównaniu do innych lektur o tematyce zombie nie odznacza się znaczną oryginalnością. Treść przedstawiona jest w narracji trzecioosobowej. Jak można wywnioskować z tytułu książki, autor nawiązuje do greckiego mitu o puszce Pandory, która to przyniosła światu szereg nieszczęść. Świat przedstawiony został skażony przez specyficznie mutującego grzyba –  Ophiocordyceps unilateralis. W trakcie trwania akcji dokładnie dowiadujemy się, co spowodowało zagładę oraz jaką naukowcy postawili tezę. Jednak sam proces badania genów głodu nie jest najważniejszy. W powieści dzieje się o wiele więcej. Przelane są emocje, podsumowane zostaje ludzie życie, a czytelnika nurtuje mała Melanie, która jest przewodnim akordem treści książki. Mimo, iż lektura nie zachwyca fenomenem i nie wnosi zbyt wiele nowości w świat fantasy, warto po nią sięgnąć ze względu na ciekawy styl i przesłanie. Na pewno żaden czytelnik nie zawiedzie się, gdyż warto poświęcić chwilę uwagi temu rozpadającemu się środowisku, chociażby z uwagi na ciekawe przedstawienie małego dziecka, które zmieniło diametralnie zaufanie i pogląd osób dorosłych z nią przebywających.

Źródło: https://experymentt.files.wordpress.com/2011/03/the-road-movie-1.jpg

„Nagle, ze środka skrzynki wyleciały wszelkie nieszczęścia tego świata np. choroby, smutki, troski oraz wiele innych które przysparzają problemów ludziom na całym świecie aż po dzisiejsze czasy”

Ocena: 6/10

Co obecnie w świecie piszczy?

Moi mili!

Witam Was cieplutko w te mroźne dni. Zima coraz bardziej daje się we znaki, ale kocham ten stan, gdyż jest to idealne rozwiązanie, aby usiąść pod kocykiem z gorącym kakao  i dobrą książką w ręku! Obecnie na tapecie pojawią się dwie pozycje

Pandora M.R.Carey

Naznaczeni śmiercią Veronica Roth (oczekuję na egzemplarz recenzencki). Ponoć głośna i hipnotyzująca.

To są plany na mój zimowy luty, więc mam co robić! A co Wam wpadło w ręce?

💗💗💗💗💗

Carla Mori - Kostuszka

Tytuł: Kostuszka

Autor: Carla Mori

Wydawnictwo: Videograf

Gatunek: Powieść grozy

Kostuszka znaczy śmierć?

Carla Mori, autorka książki wprowadziła ponownie w literacką przestrzeń temat często opisywany i poruszany, porównywany w innych pozycjach nie tylko polskiej, ale również światowej literatury. Swoją opowieścią nawiązuje trochę do świata i bohaterów „Dziewczyny z sąsiedztwa” Jacka Ketchuma. Obiektem skupienia w tej trudnej lekturze staje się polska częstochowska społeczność. Czy tytułowa Kostuszka poradzi sobie z tragedią, z jaką przyjdzie jej żyć?

Czesław Niemen w swojej piosence śpiewał: „Dziwny jest ten świat, gdzie jeszcze wciąż mieści się wiele zła”. Jak to jest, że ludzie wyrządzają sobie tyle krzywd. Czy zawsze dopadnie ich sprawiedliwość i wróci do nich karma za wyrządzone krzywdy?

Krótko o treści

Ośmioletnia Konstancja Brzostowska wiedzie spokojne życie z rodzicami, w miłości i harmonii. Mieszkają na południu Anglii. Układają sobie życie z dala od krewnych, z którymi nigdy nie dogadywali się zbyt dobrze. Jedyną rodziną jaką mają, są oni sami. Harmonia zostaje zaburzona w dniu, gdy Anna Brzostowska, matka małej Kostuszki (bo tak zwykli nazywać Konstancję) zostaje brutalnie zamordowana w swoim własnym domu. Podejrzenia od razu padają na jej męża, który trafia do aresztu. Jedynym racjonalnym wyjściem dla uwięzionego w areszcie ojca jest odesłanie dziecka do żyjącej w Polsce rodziny, w celu uniknięcia oddania małej w ręce opieki społecznej. Konstancja wyjeżdża do Polski, trafia do Częstochowy, do obcego miejsca i obcych dla niej ludzi. Dotknięta traumą musi zaadoptować się w nowym domu, pozbawiona dwojga rodziców. Życie Kostuszki jest pełne bólu, rozterek. Jest ciągłą walką z wiatrakami. Dziecko jest bezbronne i zdaje sobie sprawę, że musi przetrwać wszystko, gdyż nie ma dokąd pójść.

Stereotyp w polskim społeczeństwie

Autorka książki świetnie zarysowała obraz okrucieństwa, bólu i bezbronności. Ukazała częstochowskie osiedle, którego mieszkańcy są obojętni dla siebie. Pokazała stereotypy ludzi, którzy na pokaz brną do Boga i padają przed ołtarzem, ukrywając tak naprawdę twarz za maską obłudy, gdyż po powrocie do domów stają się przepełnionymi grzechem i okrucieństwem tyranami. Nie ma dla nich raju, nie ma miejsca na zbawienie. Autorka wyraźnie ujęła sylwetkę tak zwanych „Moherowych Beretów”, których każdy w polskim społeczeństwie zna z fałszywej bogobojności.

Wielowątkowość

Powieść odznacza się wielowątkowością. Przeplatają się kolejno losy Józefy i Cecylii, których życie opiera się na okiennych obserwacjach osiedlowego społeczeństwa i na wytykaniu błędów wszystkim wokół, nie spoglądając na samych siebie. W kolejnych rozdziałach pojawiają się także inni bohaterowie, a w raz z nimi także narracja pierwszoosobowa. Całość jest czytelna i nie panuje żaden chaos. Bohaterowie cechują się wyraźnym charakterem, a styl i język jest wyrazisty i dobitny, odpowiedni do opisywanych sytuacji.

Kostuszka to horror z udziałem ludzi, bo to człowiek jest najbardziej przerażającym monstrum, które jest w stanie wyssać całą energię i resztki życia.

Pojawia się delikatny wątek paranormalny i wyraźne nawiązanie do mitologii słowiańskiej. Warto właśnie mieć na uwadze ten zabieg, aby nie odebrać czegoś zbyt dosłownie.

Ważyła myszka kaszkę, ważyła…

Cenionym przeze mnie zabiegiem jest także fakt, iż książka naprawdę przeraża. Akcja skupia się na dziecku, a zawsze w przypadku, gdy pojawia się dziecko, to występuje też groza. W książce wystąpiło także nawiązanie do dziecięcych wierszyków, co stanowi idealne dopełnienie do budowanego napięcia.

Można śmiało powiedzieć, że w „Kostuszce” poczujemy strach przez wielkie „S”. Żeby zrozumieć i przekonać się, jak zakończyły się losy niespełna dziewięcioletniej dziewczynki, należy sięgnąć po ten dobry kawałek polskiej literatury. Czasami dobrze wpaść na takie powieści, aby otworzyć oczy na otoczenie wokół nas i wyjść ze swojego ciasnego umysłu.

Książka Roku 2016 - nominacje

Mili moi!

Wpadam z szybkim postem, aby zachęcić Was do udziału w głosowaniu na najlepszą książkę 2016 roku w różnych kategoriach tematycznych. Oddałam przed chwilą głosy na perełki, które mnie osobiście w ubiegłym roku poruszyły i zainspirowały. Oto moi kandydaci

• LITERATURA PIĘKNA: Jakub Małecki Ślady
• POWIEŚĆ HISTORYCZNA: Nino Haratischwili Ósme życie
• KRYMINAŁ/SENSACJA: Rachel Abbot Obce dziecko
• OBYCZAJOWA/ROMANS: Tarryn Fisher Mimo Twoich łez
• FAKTU/PUBLICYSTYKA: Diane Ducret Zakazane ciało
• AUTOBIOGRAFIA: Paul Kalanithi Ostatni oddech
• FANTASTYKA: Anne Bishop Naznaczona
• SCIENCE FICTION: James Dashmer Kod gorączki
• HORROR: Paul Tremblay Głowa pełna duchów
• MŁODZIEŻOWA: C. Hoover, T. Fisher Never never
• FANTASY MŁODZIEŻOWE: Rowling, Thorne, Tiffany Harry Potter i Przeklęte dziecko 
• DZIECIĘCA: S. Pennypacker, J. Klassen PAX

Zachęcam Was gorąco do oddania głosów na ulubione lektury, a ja lecę dalej czytać ulubioną już "Kostuszkę"! Do następnego.

Grudniowo-styczniowe zabieganie

Moi mili!

Chciałam Was bardzo przeprosić, że ostatnie dwa miesiące były kruche. Przepraszam wszystkich, których zaniedbałam. Jestem na siebie trochę zła, ale musiałam spasować. Teraz wszystko wraca na właściwy tor, gdyż ciężar, który mnie przygniatał już mnie opuścił! Przyznam Wam się, co było moją zmorą... PRAWO JAZDY! Ono pochłonęło mi mnóstwo czasu i stresu. Dodatkowe godziny, full praktyki, ćwiczeń, manewrów na sucho i po mapie miasta. Wszystko, aby poszło jak najlepiej. I udało się, za drugim razem (pierwsza nieudana próba kosztowała mnie stresu co nie miara i nie miałam powera do życia). Teraz wracam z nową energią i nowymi nowościami!

Sami spójrzcie, jakie perły udało mi się wyhaczyć. Teraz zaszywam się w przyciemnionej sypialni i oddaję tym kilkuset stronom, a na pierwszy ogień idzie... KOSTUSZKA! 

Książki są z polecenia przyjaciół i vlogerów, bo widzę, że każdy je ostatnio chwali i poleca. Znajoma stwierdziła, że skoro "Margo" skradła moje serce, to poniższe także mnie uwiodą. Uciekam do czytania. Buziaaaaki!

Tarryn Fisher - Margo

Urodziłam się chora. Tak samo jak moja matka i jej matka przed nią. Choroba tkwi w naszym szpiku

Tytuł: Margo

Autor: Tarryn Fisher

Wydawnictwo: SQN

Ilość stron: 350

Data wydania: 11 stycznia 2017 r.

Powieść Tarryn Fisher szokuje od pierwszych stron. Czytelnik asocjuje autorkę z powieściami młodzieżowymi, z wątkiem love story, z lekkością, romantyzmem, namiętnością i idealnym rozwiązaniem na szare popołudnie. Odwróćcie ten schemat o 180 stopni i z takim podejściem chwyćcie do rąk Margo. Piękna, enigmatyczna okładka przemawia do czytelnika i kusi. Prawdziwym kusicielem jest natomiast bogata treść, która idealnie mieści się na 350 stronach. Tyle wystarczy, by spojrzeć na życie z drugiej perspektywy i przez kilka nocy mieć w głowie wybrzmiewające zakończenie.

Światem przedstawionym jest miasteczko Bone w stanie Waszyngton. Z pierwszej perspektywy szare, nudne i przytłaczające, z kolejnej zaś przerażające i wołające o pomoc. Miejsce, w którym ludzie żyją jak pionki, nie ma nad nimi żadnej opatrzności, nie ma także do kogo się zwrócić. Mieszkanką tej anomalii jaką jest Bone jest Margo. Mieszka wraz z matką prostytutką w starym, zapleśniałym domu, który nazywa Pożeraczem. Właściwie tak się on dosłownie przedstawia: w każdym zakamarku czyha zło, a mury domu wysysają z człowieka całą witalność. Życie nastoletniej Margo jest schematem, codziennie odprawia swój rytuał. Matka prowadzi w domu spotkania towarzyskie, nie opiekując się własnym porzuconym dzieckiem. Margo ma trudne życie. Nie zna ojca, z matką jej kontakt ogranicza się do kilku słów dziennie. Sama musi zarobić na życie, by przeżyć kolejne dni.

Jej życie nabiera nieco większego tempa, gdy zacieśnia relacje z niepełnosprawnym sąsiadem – Judah, którego zna całe życie, aczkolwiek dotychczas nie zwracali na siebie szczególnej uwagi. Dzięki przyjaźni z chłopakiem zaczyna „żyć” intensywniej. Naturalny rytm codzienności zaburza śmierć znajomej dziewczynki, Nevah, która po tygodniach poszukiwań okazuje się być martwa. Siedmioletnie dziecko pada ofiarą brutalnego morderstwa. Wtedy do akcji wkraczają razem Margo i Judah, którzy prowadzą prywatne śledztwo.

Margo wpada w stworzony przez siebie zabójczy pęd, którego nie łatwo zatrzymać. Wyniszcza ją i prowadzi do tragicznych konsekwencji. Dziewczyna działa z planem, którego kurczowo się trzyma. Jej życie przeistacza się w gonitwę za wyznaczonym celem. Wyznaje zasadę „oko za oko, krzywda za krzywdę, ból za ból”.

Bone to mdłe i ohydne miejsce. Można je przyrównać do kręgu piekielnego, którego mieszkańcy noszą w sercu grzechy. Nikt nie jest czysty, nikt nie jest bez winy. Ludzie nawet nie chcą normalności. Ich codzienność to niezmienny nurt, który porywa ich w kierunku zła. Człowiek wychowujący się w tym miasteczku nie ma racji bytu, nie może osiągnąć szczęścia, bo jest ono z góry skazane na porażkę. Wcale nie przypadkowo Autorka książki wybrała stan Waszyngton w Stanach Zjednoczonych. Jeśli zagłębimy się w wiadomości na temat tego miejsca, szybko zorientujemy się, iż jest to stan słynący z zabójstw, ze straszliwych morderstw. Resztę informacji przyniesie historia zagubionej Margo.

Reasumując, pozostawiam tę wypowiedź bez spoilerów, bo chcę zachęcić każdego z Was po sięgnięcie po tę lekturę. Czasami trzeba chwycić w ręce książkę, która pozostawi nasz umysł otwarty i pozwoli myśleć. Myślenia, kombinacji, irytacji w tym przypadku na pewno nie zabraknie.

Ocena 10/10

NOWY ROK - NOWE WYZWANIA

KOCHANI!

Nie będzie to kolejna paplanina, będzie to tylko moja propozycja dla Was, aby zacząć czytać. Kochani, to niezwykle ważne, aby chociaż 12 książek w każdym roku zawitało u Was w domach. Chociaż jedna pozycja na miesiąc. To wcale nie jest wiele, żaden konkretny wysiłek, a efekty będą naprawdę widoczne. Osobiście nie wyobrażam sobie czegokolwiek nie czytać. Albo czytuję FanFiction na różnych internetowych forach, albo jakieś opowiadania, Creepy Pasty. Ale podstawą dla mnie jednak jest książka. Jakakolwiek, ważne, aby była z półki, która mnie interesuje. Nie czytam książek historycznych, mało także romansideł i obyczajowych powieści, bo skoro nie muszę, to nie chcę na siłę po nie sięgać. Przeważają u mnie powieści fantasy, 

sci-fi, kryminały, thrillery i horrory. 

~~To, co trygryski lubią najbardziej~~

I takim słowem wstępu chciałabym Was zaprosić do podjęcia wyzwania czytelniczego. Ja wybrałam wyzwanie, które zaproponowała Olga z Wielkiego Buka (bloga literackiego, którego adres znajdziecie poniżej). Podejmuję wyzwanie związane z kategorią horror, thriller, powieści grozy.

Trzymajcie za mnie kciuki! Będę publikować przeczytane powieści jak zwykle na blogu i na mojej facebookowej stronie. Zaczynajmy zaczytany Nowy Rok, bo grudzień 2016 wypadł bardzo, bardzo blado.

LINK DO BLOGA LITERACKIEGO OLGI - 

WIELKI BUK 

https://wielkibuk.com/2016/12/31/wielkobukowe-wyzwanie-2017-wb2017/#more-6240

NO TO ZACZYNAMY.

NOWY, LEPSZY, ZACZYTANY, BEZSENNY I PEŁEN KSIĄŻKOWYCH DOŚWIADCZEŃ ROK 2017

#WB2017